Są to zmiany pourazowe lub przeciążeniowe przyczepu mięśni do kości. Mogą powstać z nakładających się mikrourazów (w trakcie powtarzanych wielokrotnie tych samych ruchów np. pisanie na klawiaturze). Duże dolegliwości bólowe okolicy łokcia ograniczają ruchomość. Mogą także powodować niemożność podniesienia przez pacjenta np. torby lub kubka.

Należą do rzadszych uszkodzeń mięśniowych. Dotyczą głównie osób ćwiczących lub podnoszących ciężary w pracy. W przypadku zerwania tego mięśnia wyprost stawu łokciowego jest osłabiony lub niemożliwy. Leczeniem z wyboru jest zabieg operacyjny.

Jednym z częściej uszkadzanych ścięgien w okolicy stawu łokciowego jest właśnie biceps. W większości przypadków do uszkodzenia tej struktury dochodzi w trakcie nagłego „schwytania” spadającego ciężkiego przedmiotu.

W trakcie pracy fizycznej, pourazowo może dojść do uszkodzenia powierzchni stawowej i powstania zmian zwyrodnieniowych. U pacjentów z uszkodzeniem powierzchni stawowej łokcia może dojść do utraty ruchomości, bólu i zaburzenia jego funkcji.

Są to fragmenty uszkodzonych części kolana, które po kontuzji przemieszczają się wewnątrz łokcia. Najczęstszym objawem jest tymczasowa blokada ruchomości stawu łokciowego oraz ból.

W trakcie zwichnięcia lub skręcenia stawu łokciowego dochodzi do zerwania więzadeł pobocznych. W większości przypadków uszkodzenia więzadłowe niższego stopnia goją się samoistnie. W przypadku niestabilności klinicznej konieczne jest leczenie operacyjne.

To ostry stan, w którym dochodzi do utraty kontaktu pomiędzy powierzchniami stawowymi. Wymaga natychmiastowego nastawienia na bloku operacyjnym.

Powstają w następstwie urazów w okolicy stawu łokciowego na bazie krwiaka lub w przypadku urazów głowy z długotrwałym unieruchomieniem kończyn. Leczeniem z wyboru jest operacyjne usunięcie zwapnień.

Bardzo często kończą się leczeniem operacyjnym.